ลูกเอ๋ย
ลูกเอ๋ยลูกผูกพันกันหลายชาติ
และมิอาจขาดกันนั้นโดยง่าย
พ่อรักเจ้าเฝ้าหวงห่วงลูกชาย
พ่อเหนื่อยกายเพื่อลูกเพราะผูกพัน
อยากให้เจ้าสบายในภายหน้า
จึงเสาะหาเงินทองจ้องมุ่งมั่น
ส่งเจ้าเรียนเขียนอ่านการสำคัญ
แต่เจ้านั้นทำไมไม่เอาดี
เจ้ารับปากพากเพียรเรียนหนังสือ
เพื่อจะยื้อวิชา มาเหมือนพี่
และเกรดศูนย์ปอกไว้ มิให้มี
จะเอบีซีไว้ในระเบียน
หนึ่งปีผ่านการสอบคำตอบออก
เจ้ามาบอกชอกช้ำระกำเศียร
ศูนย์สิบเอ็ด ตัวได้ จากใฝ่เรียน
สุดพากเพียรเรียนไหวลูฏไม่เอา
บอกพ่อว่ามาบ้านช่วยงานพ่อ
ไม่เรียนต่อขอออกบอกโง่เขลา
ไม่อยากเรียนอีกแล้วแจวบ้านเรา
พ่อแสนเศร้าเจ้าเอ๋ยมิเคยตรอง
พ่อยอมทนปนท้องานก่อสร้าง
แต่พ่ออ้างเพื่อลูกยาข้าฯทั้งสอง
เหนื่อยเพียงไหนไม่บ่นทนหมายปอง
หวังเงินทองค่าเรียนเพียรอดทน
แต่พอเจ้าเข้าบ้านไม่นานนัก
เจ้าลูกรักบอกพ่อขอสักหน
ลูกมีสาวขาวสวยด้วยหนึ่งคน
เธอดิ้นรนมาอยู่เป็นคู่กัน
ลูกได้เธอตอนเรียนและเขียนอ่าน
พ่ออยู่บ้านไม่รู้ลูกสุขสันต์
ลูกอยู่หอเธอก็มาหาทุกวัน
เลยผูกพันกันแน่นเป็นแฟนเลย